Ο Πρωτοπρεσβύτερος ήταν ιδιαιτέρα δημοφιλής στην Τρικαλινή κοινωνία και εξίσου αγαπητός για το πλούσιο φιλανθρωπικό του έργο άλλα και την συγγραφική του ιδιότητα.
Από νεαρά ηλικία είχε αφιερώσει τη ζωή στον Θεό και τον δρόμο αυτό ακολούθησαν και τα πέντε παιδιά του.
Συγκεκριμένα ο ένας γιος του έγινε Ιερομόναχος και ο άλλος Ιερέας, οι δυο κόρες του ακολούθησαν τον μοναχικό βίο, ενώ η πέμπτη του κόρη έγινε Πρεσβυτέρα αφού είναι παντρεμένη με κληρικό.
Στην πλούσια συγγραφική του δράση περιλαμβάνονται ενδεικτικά

τα βιβλία «Θυρανοίξια του Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου Τρικάλων 1966», «Μοναστήρι Αγίας Τριάδος Οξυάς Καρδίτσας 1968», Μοναστήρι Παναγιάς Σπηλιάς Αγράφων 1969», «Ο Μητροπολίτης Τρίκκης και Σταγών Διονύσιος 1985».