ΑΡΡΙΑΝΟΣ: ΙΝΔΙΚΗ – ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ ΕΥΞΕΙΝΟΥ ΠΟΝΤΟΥ – ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΟΣ

“Περίπλους” θαλασσών και “Ινδικές” έγραψαν και άλλοι συγγραφείς του αρχαίου κόσμου πολύ πριν από τον Αρριανό. Η θάλασσα, βασικός τροφοδότης του ανθρώπου από την εποχή που ήταν τροφοσυλλέκτης, θηρευτής και αλιέας, κάλυψε βασικές ανάγκες για την επιβίωσή του. Στην πορεία με την ακτοπλοΐα ξανοίχτηκε περισσότερο για λόγους πρακτικούς, εντοπίζοντας απάνεμα λιμάνια, εκβολές ποταμών, θέσεις με πόσιμο νερό, και υπολογίζοντας τις αποστάσεις μεταξύ των τόπων που γνώριζε. Συνάμα, αργότερα, πρόσθετε στην πρακτικότητα αυτή και εμπειρίες του τρόπου διαβίωσης των ανθρώπων άλλων περιοχών, για να εξελιχθούν αυτές οι επισκέψεις, ιδίως για τους Έλληνες, στα ιστορικά χρόνια, ταξίδια “προς εμπορίαν και θεωρίαν” κατά τον Ηρόδοτο. Σ’ αυτές τις μετακινήσεις κρύβονται τα σπέρματα της Γεωγραφίας, εμπλουτισμένης αργότερα και με στοιχεία εθνογραφικού χαρακτήρα. Κάτω από μια τέτοια θεώρηση ο πρώτος γεωγράφος μπορεί να θεωρηθεί ο Όμηρος, που με τις περιπέτειες του Οδυσσέα προβαίνει σε περιγραφή του κόσμου της εποχής του, ενώ ως κίνηση εξερευνητική μπορούν να θεωρηθούν η Αργοναυτική εκστρατεία του Ιάσονα στην Κολχίδα (και αλλού) και οι μυθολογούμενες εκστρατείες του Διόνυσου και του Ηρακλή μέχρι την Ινδία, όπως ο Αρριανός, ο Νόννος και άλλοι συγγραφείς αναφέρουν στα συγγράμματά τους.