ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ: ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ – ΚΑΤΑ ΦΙΛΙΠΠΟΥ Β’ – ΠΕΡΙ ΑΛΛΟΝΗΣΟΥ – ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΕΝ ΧΕΡΡΟΝΗΣΩ

Στην Αθήνα είχε διαμορφωθεί μια σαφώς φιλομακεδονική παράταξη, με την έννοια ότι υπηρετούσε τα συμφέροντα του Φιλίππου. Το σύνολο των Αθηναίων πολιτικών εκκινούσε από την προάσπιση των αθηναϊκών συμφερόντων, όπως άλλωστε ο ίδιος ο Δημοσθένης παραδέχονταν (πρβ. Γ’ Φιλιππικός 1 «πάντων οιδ’ ότι φησάντων γ’ αν, ει και μη ποιούσι τούτο, και λέγειν δειν και πράττειν όπως εκείνος [Φίλιππος] παύσεται της ύβρεως και δίκην δώσει», και Περί της παραπρεσβέιας 132 ). Οι διαφορές εντοπίζονταν στα μέσα προάσπισης του στόχου και όχι στο στόχο καθαυτόν. Ο Δημοσθένης, επομένως, αμέσως μετά το 346 δεν αναδείχθηκε ως υπέρμαχος μιας παράταξης, αλλά ως υπέρμαχος της πόλης του και σε κάθε ευκαιρία στηλίτευε δράσεις και πρακτικές που ήταν (ή του φαίνονταν) αντίθετες προς ό,τι θεωρούσε συμφέρον της Αθήνας.