ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΜΙΛΗΣΙΟΙ – ΘΑΛΗΣ – ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ – ΑΝΑΞΙΜΕΝΗΣ

Στη μικρασιατική Μίλητο με την αλληλοδιάδοχη τριανδρία (Θαλής, Αναξίμανδρος, Αναξιμένης) ξεκινά η ελληνική επιστήμη και φιλοσοφία. Παραμερίζεται η μυθική ερμηνεία του κόσμου και με πρωτόφαντη αυτοπεποίθηση εξετάζεται το οντολογικό πρόβλημα με υλιστική βάση. Οι τρεις αντίστοιχα θέσεις για την αρχή των όντων (το νερό, το άπειρο, ο αέρας) δογματίζουν βέβαια αλλά με λογική επιχειρηματολογία. Occiasione data γίνεται μια περιδιάβαση στον ευρύτερο χώρο της “προσωκρατικής” φιλοσοφίας.

Ο Θαλής ο Μιλήσιος, (630/635 π.Χ. – 543 π.Χ.) είναι ο αρχαιότερος προσωκρατικός φιλόσοφος ο πρώτος των επτά σοφών της αρχαιότητας, μαθηματικός, φυσικός, αστρονόμος, μηχανικός, μετεωρολόγος και ιδρυτής της Μιλησιακής σχολής της φυσικής φιλοσοφίας. Ο Αναξίμανδρος (610 π.Χ. – 547 π.Χ.) ήταν ο δεύτερος από τους φυσικούς φιλόσοφους ή φυσιολόγους της Ιωνίας, πολίτης της Μιλήτου, όπως ο Θαλής, του οποίου άλλωστε υπήρξε μαθητής, σύντροφος και διάδοχος στη Σχολή του (Ιωνική Σχολή). Λίγα είναι γνωστά για τη ζωή και το έργο του. Ο Αιλιανός τον αναφέρει ως αρχηγό της αποικίας της Μιλήτου στην Αμφίπολη. Οι υπολογισμοί του Απολλόδωρου υποδεικνύουν ως ημερομηνία γέννησής του το 610 π.Χ. και το θάνατό του λίγο μετά το 547 π.Χ. Ο Αναξιμένης ο Μιλήσιος (585 – 528 π.Χ.) ήταν Αρχαίος Έλληνας προσωκρατικός φιλόσοφος και δραστηριοποιήθηκε στο δεύτερο μισό του 6ου π.Χ αιώνα. Ένας από τους τρεις Μιλήσιους φιλοσόφους αναγνωρίζεται ως μαθητής του Αναξιμάνδρου. Ο Αναξιμένης, όπως και οι υπόλοιποι της σχολής της Μιλήτου, ήταν υποστηρικτής του υλιστικού μονισμού. Η έρευνά του θεωρείται πρόδρομος της φυσικής επιστήμης, αφού εισήγαγε πολλά φυσικά φαινόμενα και στοιχεία στην φιλοσοφία του.