ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ:ΕΝΑ ΣΧΟΛΕΙΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

«Η επίδραση της φιλοσοφίας στα παιδιά δεν μπορεί να εκτιμηθεί άμεσα, αλλά οι επιπτώσεις της στους ενήλικες του αύριο θα μπορούσαν να είναι τόσο σημαντικές, ώστε να είναι βέβαιο ότι θα μας κάνει να αναρωτηθούμε γιατί η φιλοσοφία έχει μέχρι τώρα περιθωριοποιηθεί ή στερηθεί από τα παιδιά.»
(Πρώτο Κεφάλαιο, Φιλοσοφία στην ηλικία της περιπλάνησης)
«Η φιλοσοφία θα πρέπει πρώτα και κυρίως να είναι μια κριτική του πολιτισμού του καθενός. Όταν η κριτική στρέφεται προς τα έξω, όταν χρησιμοποιείται για να αντιταχθεί η κουλτούρα και το ήθος ενός ατόμου με αυτή των άλλων ανθρώπων, τότε παύει να είναι εργαλείο για κριτική διερεύνηση και μετατρέπεται σε μέσο για πολιτισμική περιχαράκωση και στήριγμα για όλα τα είδη απολυταρχισμού και φανατισμού.»
(∆εύτερο Κεφάλαιο, Φιλοσοφία στην ηλικία της αναζήτησης)
«Μια φιλοσοφική εκπαίδευση είναι πάντοτε μια κριτική των πολιτισμών. Όταν η φιλοσοφία θέλει να συνεισφέρει στην ελευθερία, δεν επιδιώκει να αντικαταστήσει ηθικά, πολιτισμικά ή πολιτικά περιεχόμενα με άλλα της ίδιας φύσης, αλλά επιδιώκει μιαν αυστηρή και ριζοσπαστική κριτική σε οποιοδήποτε κλειστό σώμα πεποιθήσεων, αντιλήψεων ή δογμάτων. Όταν η διδασκαλία της φιλοσοφίας περιορίζεται απλά σε μια ηθική κατήχηση, τότε προδίδει την απελευθερωτική της λειτουργία. Αυτός είναι ο λόγος που η διδασκαλία της φιλοσοφίας παραμένει το καθοριστικό πεδίο μάχης ανάμεσα στην επίσημη γνώση –με την ελεύθερη και ανοιχτή ηθική που τη συνοδεύει– και στη δογματική γνώση –με την αυταρχική ηθικολογία της.»
(Τρίτο Κεφάλαιο, Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο)
«Ο θάνατος της φιλοσοφίας –εάν θα μπορούσε να υπάρξει ένας τέτοιος θάνατος– θα συνέβαινε μόνο εάν η φιλοσοφία έχανε τη ζωντανή της ποικιλομορφία. Η ουσία της έγκειται βασικά στις διαφορές ανάμεσα στους ανθρώπους –στον εναγκαλισμό της “ετερότητας” μέσα  σε πνεύμα συνεχούς πρόκλησης των δικών μας απόψεων.»
(Τέταρτο Κεφάλαιο, Φιλοσοφία στην Πόλη)