Στον χώρο της ελληνικής πολιτισμικής επιρροής η πειραματική πράξη οικοδομεί μία τεχνογνωσία ευρύτατης εμβέλειας, η οποία από τους προσωκρατικούς ακόμη χρόνους θεμελιώνεται στην έλλογη κριτική προσέγγιση των δεδομένων.
Το ανά χείρας κείμενο παρακολουθεί την συνεπή τούτη πορεία διά μέσου των μακρών αιώνων που οδηγούν στην επιστημονική αναγέννηση του ιθ’ αιώνος.
Κύρια ιδιομορφία αποτελεί το γεγονός ότι σε όλες τις περιπτώσεις πρωτότυπα παραθέματα σε υποσημείωση υποστηρίζουν και διευκρινίζουν τα λεγόμενα. Περαιτέρω, εκτεταμένη βιβλιογραφία ολοκληρώνει τις ενότητες, ενώ γλωσσάριο επιτρέπει την ευχερή ταυτοποίηση των πρώτων υλών.
Με τον τρόπο αυτό το έργο λειτουργεί σε δύο παράλληλα επίπεδα, καθώς είναι δυνατόν να αντιμετωπισθεί αφ΄ενός ως ρέουσα εξιστόρηση των κυριοτέρων εξελίξεων των πειραματικών επιστημών, και αφ΄ετέρου ως εργαλείο ερευνητικής εμβαθύνσεως σε επί μέρους ζητήματα.